dinsdag 2 oktober 2007

Een eerste échte post!

Welkom, welkom, welkom! Welkom op mijn nieuwe blog!
Tegen de mensen die hier via mijn eerdere blog (Karin op weg) terecht gekomen zijn wil ik even het volgende zeggen: Ehm, ...tja, hier gaan de schrijfsels niet persé over skydiven in Nieuw-Zeeland, slapen in de Australische Outback of over ontmoetingen met krokodillen in het Northern Territory. Foto's van reusachtige hagedissen, weelderig groene bossen en besneeuwde bergtoppen zul je hier voorlopig nog niet tegen gaan komen. Helaas. Dat verdriet deel ik met jullie en ik lees mijn schrijfsels en bekijk mijn foto's van toen -toen, een maandje geleden nog maar...- over and over again! :)
Nee, dit blog gaat over Karin, over de belevingen en gedachten van een buitengewoon eigenaardig meisje terug in het (stiekem toch wat saaie) kikkerlandje wat Nederland genoemd mag worden. Interessant zal het zeker weer worden, ga daar maar vanuit. Ik zal proberen om regelematig te posten en mijn blog te blijven voorzien van foto- en videomateriaal!

Goed, zoals ik net al zei, het is bijna een maand geleden dat ik op Schiphol landde, ...ben alweer vier weken thuis. De afgelopen vier weken stonden in het teken van het weerzien van familie, vrienden en vriendinnen. Leuke dingen doen, vooral!, ...lekker eten, bijkletsen, shoppen, koffiedrinken en stappen! Vriendschappen in een nieuw licht. Ik heb nog genoeg mensen op mijn to-meet lijstje staan, maar ik ben toch zeker goed op weg (alhoewel bijna blut, maar who cares...)! Ondoordacht solliciteerde ik tussendoor nog even bij de Irish Pub, hals over de kop werd ik er aangenomen en enigzins impulsief ben ik er ook weer vertrokken. Karin in de bocht. Keep the Spirit. Het kan overal.

Inmiddels ben ik toch weer op zoek naar werk, zowel voor korte als lange termijn. Het gaat allemaal rollen. Het "echte -werkende- leven", zoals mensen in de "echte wereld" het noemen, gaat weer beginnen. Moet weer gaan beginnen. Ik doe alles, toch, nog lekker rustig aan. Fijne momenten en plezier gaan voor alles, en zo kom ik, stukje bij stukje, steeds meer thuis... :)

Yvonne & ik