Dé Studie.

Oké, vooruit, nog een post.

3 september was de dag der introductie aan de Universiteit Utrecht. Mijn kladblok en ik zaten keurig op tijd in de afgesproken collegezaal te wachten op wat komen ging. Aangezien ik een relatief kleine pre-master volg werd de hele groep bij elkaar gezet. Allemaal leuke mensen; jong, trendy en reislustig, net zoals ik. Raar, maar ik had gerekend op geitenwollen sokken, jongens met warrig of ontploft haar (alhoewel we er daar een exemplaar van hebben) en meiden met wandelschoenen type B (of misschien zelfs wel C) en een rugzak van Nomad. Allemaal geslaagd in het vermijden van de concrete zaken des levens, dat type. Maar dat is dus niet zo, ...warempel, het zijn allemaal heel normale mensen, net zoals jij en ik.
Tijdens de introductiedag kregen we te horen dat de Universiteit niet alleen je sociale status zou verhogen, maar dat het ook nog eens ontzettend zwaar en moeilijk was. We kregen te horen dat we geacht werden keihard te leren en als we dat niet deden was dat pech en helemaal onze eigen verantwoordelijkheid. We waren immers geen kleine kinderen mee en als we aan het handje genomen wilde worden dan was daar (waar?) de deur. En als we toch besloten om te blijven moesten we onszelf wel aanleren om heel moeilijke woorden te gaan gebruiken, want het was niet de bedoeling dat de koffiejuffrouw in de kantine zou gaan begrijpen waar wij ons over bogen. Goed, ik dik het een beetje aan. Mensen die me kennen weten dat ik alles aandik of juist aandun, omdat dat de enige wijze is waarop ik mijn chaotische bestaan in termen van zwart en wit overzichtelijk kan maken. Maar eigenlijk kwam het praatje wel hierop neer, ...de coordinator van de pre-master wilde wel een zeker punt (dit punt) duidelijk maken.

Het heeft trouwens wel gewerkt. Nog voor aanvang van mijn eerste hoorcollege Methoden en Technieken had ik alle stof gelezen, alle (proef)opdrachten gemaakt en alle theorievragen uit het boek verwerkt. Tot op de dag van vandaag ben ik goed bij, ik lever al mijn opdrachten netjes in en ik heb zelfs al een 8 gehaald voor de eerste opzet van een fictief onderzoek! Het heeft me wel wat stress gekost hoor! Ik zou liegen als ik zou vertellen dat dit niet zo was. Vooral de eerste twee weken vroeg ik me wel eens af: Jezus Karin, wat heb je jezelf nu weer op de hals gehaald? Maar dat gevoel is weg, omdat ik er langzaam maar zeker van overtuigd begin te raken dat ik dit niveau wel aankan. Dus: relaxt, stress staat alleen maar in de weg!

xxx

Vakantie Italië

Lieve mensen,

Twee maanden sinds mijn vorige post alweer. Wat gaat de tijd toch snel! Een flinke twee maanden terug werkte ik nog bij MEE Rotterdam en trachtte ik hier mijn georganiseerde chaos op geheel eigenwijze wijze inzichtelijk te maken voor mijn opvolger. Poeh hé, dat was me een klus! Ondertussen waren Joost en ik druk in de weer met de voorbereidingen voor onze vakantie (lees: inkopen doen). Inmiddels, tja, heeft MEE me (naar ik verwacht) vervloekt, zit onze vakantie er op en ben ik aan de studie begonnen. SODEJU! Maar dat komt allemaal later, ...want eerst: de vakantie!

Met ons auto'tje genaamd "Deukie" reden Joost en ik 4 augustus richting buitenland. Nog niet echt een heel concreet idee waarnaartoe, maar ergens rond de grens Frankrijk-Duitsland besloten we om een nachtje te kamperen in het Zwarte Woud. God, ik vraag me af hoe iemand zo'n duistere naam bedacht voor zo'n lieftallig landschap. Maar inmiddels weet ik dat deze naam door de Romeinen bedacht is en dat zij op een andere en wellicht meer duistere plek kampeerden dan wij deden. Das Schwarzwald, jawohl! We stonden in het dorpje Badenweiler. 's Avonds een klein wandelingetje gemaakt naar het -beroemde, ...schijnt- Kuuroord en 's morgens aten we het lekkerste brood ever! Ik vond Duitsland erg leuk! Ik ben eigenlijk nooit verder gekomen dan grote steden als Berlijn en Munchen en hierdoor had ik een beetje het idee gekregen dat Duitsland vergelijkbaar was met Nederland. Dan merk je ineens, door in zo'n dorpje rond te struinen, dat Duitsland toch wel degelijk een heel ander land is. De natuur, de bepaalde rust en ongedwongenheid die er heerst. Heel mooi eigenlijk!
We reden de volgende morgen door naar Zwitserland, brachten de middag door in het prachtige Bern en kampeerden de dagen erop bij Interlaken tussen twee prachtige meren (en aten wederom het lekkerste brood ever!). Interlaken ligt middenin de Alpen en, ondanks de regenbuien en soms de kou, heerst er een héérlijk klimaat!
Een paar dagen later zaten we in Italië (gereden via de Sustenstrasse en de Gotthardpas!) en hier hebben we de resterende weken doorgebracht. Een klein overzichtje:
- San Felice del Benaco, aan het Gardameer
- dagje Verona
- Sovicille in Toscana!!!
- DagjeS Sienna
- wijnproeven bij Dievole
- De Abdij van San Galgano
- de Adriatische kust! (Pesaro)
En toen met een enorme omweg, via west-Italië en Frankrijk (paar nachtjes bij pa en ma) terug naar Nederland. Stand op de teller? 6000 (!!!) kilometer!

Foto's

We zijn nu alweer een dikke maand thuis dus het vakantiegevoel is inmiddels verdwenen, maar we kijken terug op een fantastische vier weken! We hebben een heel fijne, relaxte vakantie gehad. Alles zat mee; ...de auto, het weer, de campings, het eten (!!!) etc, maar het was vooral heel fijn om samen on the road te zijn. De afgelopen jaar is erg dynamisch geweest door mijn verhuizing, het plan om samen te gaan wonen -gevolgd door de verhuizing van Joost en de aanschaf van nieuwe spullen - en de voorbereidingen voor de studie. Nu staat alles op de rails en de vakantie was een symoblische start van ons nieuwe leventje samen. Joost en ik zijn een heus team! :)