Vijf nachten

Ik hoef niet eens op te kijken om te weten wat er gaat komen. Morenio heeft zijn bouwwerkje van lego nu gelaten voor wat het is en in zijn piratenpakje springt en huppelt hij de ruimte door. Ik weet dat 'ie op mij af komt, hij roept immers karinkarinkarin, en ik ben dan ook voorbereid wanneer hij met zijn volle gewicht op mijn schoot landt -ik weet het fruithapje van kleine Daniël nog op tijd in veiligheid te brengen-. Morenio slaat zijn armpjes stijf om mijn nek. "Ik vind jou lief", krijst hij nog net op tijd in mijn oor voordat hij terug opspringt om zijn kasteel af te bouwen...

Ik hou van kinderen, energiek, onvoorspelbaar en niet te houden, en de afgelopen vijf weken op het kinderdagcentrum 4 All Kids waren eigenlijk best leuk. Ik werd eind oktober benaderd door het uitzendbureau waar ik sinds mijn terugkomst ingeschreven sta. Ik had eerder een losse (inval)dienst gedraaid op deze groep en nu was er ruimte voor een vaste kracht. Gezien het feit dat ik op dat specifieke moment uitzicht op, zeg, niets had, besloot ik om dit baantje met twee handen aan te pakken. Tja, zij zochten een vaste kracht, iemand die daadwerkelijk de intentie had om er te blijven werken en de groep op deze manier rust en stabiliteit te bieden. Ik wist toen al dat ik deze persoon niet was, maar besloot van de situatie gebruik te maken. Inmiddels, een week terug, heb ik men daar verteld dat ik 29 november mijn laatste dienst draai. Per december ga ik namelijk opnieuw aan de slag bij MEE Rotterdam. Hier liep ik mijn stage tijdens de opleiding Maatschappelijk Werk & Dienstverlening. Deze stage is mij alswel MEE toen goed bevallen, dus de slotsom was dat ik er tijdens het vierde jaar van mijn studie mocht blijven werken. De rest van het verhaal is jullie bekend: ik besloot om mijn éénjarige contract niet te laten omzetten in een contract voor onbepaalde tijd en ik ging voor het echte avontuur: reizen! En wat een geluk dat MEE mij nu alsnog een plaats biedt, want feitelijk deed ik vanuit MEE precies hetgeen wat in mijn straatje ligt!
Maar goed, dat betekent dat ik morgen afscheid neem van de kindjes. Het valt me mee. Ik heb, zo ontdekte ik de afgelopen periode, uitdaging nodig in mijn werk. Ik wil mijn ideeën, inzichten en creativiteit kunnen uiten en mijn baan moet klaarblijkelijk net zo flexibel en afwisselend zijn als ik dat zelf ben. Het werken op een kinderdagcentrum vond ik vaak heel leuk, maar tevens eentonig en weinig enerverend. En ja, ik schaam me nu diep bij het uitspreken van deze woorden. Anderzijds haal ik namelijk wél bijzonder veel voldoening uit het contact met kinderen.
Goed. Het stelt allemaal op zich niets voor, het is wat jij er van maakt. Maar voor mij -voorlopig- geen poepluiers en fruithapjes meer. Karin gaat weer aan de slag als Maatschappelijk Werkster , ...werken met jeugd en gezinnen, ("on")gemotiveerde pubers en ouders en diens problemen en hulpvragen. Ik word consulent, contactpersoon, trainer en voorlichter. En al is het dan werk, *hehe*, ...'k heb er zin in!

Genoeg over werk. Die verhalen komen wel weer.
Ik heb de afgelopen vijf nachten bij Joost geslapen. En het ging goed! De reden was voornamelijk omdat het zo uitkwam, maar ik deed het stiekem ook om te kijken hoe het zou voelen. En het voelde goed! Ik heb het elk moment van de dag fijn gehad in de wetenschap dat ik die avond naar Joost terug zou keren, ...samen eten, slapen en wakker worden.
Zaterdagnacht zijn Joost en ik met zijn tweeën uit gegaan in Rotterdam. We wilden in eerste instantie naar (WE ALL LOVE 80’s & 90’s) Off Corso gaan, maar de rij liep zo ongeveer tot het Stadhuis, dus we besloten ons geluk elders te zoeken. Het werd Rotown, het werd lam en het werd laat. We eindigden in een taxi en uiteindelijk in het verkeerde portiek: ik struin simpelweg de trap op en Joost struint er achteraan om te kijken wat ik bij de overburen ga doen. Nee, dat verhaal is niet stoer (I know), eerder genant, maar toch ook weer hilarisch. Wij vonden het in ieder geval hilarisch... :)
Zondag deden we niks (duh...), zijn we alleen 's avonds nog uit eten gegaan bij El Gaucho (Westerkwartier) in Rotterdam. Hier hebben we echt geweldig goed gegeten, klasse, ...ik genoot van één van de beste steaks -tournedos- ooit op mijn bord beland! Het vlees was zo zacht en mals dat je bijna zou gaan geloven dat het rund zojuist in de keuken door de chef eigenhandig beëindigd was! Het vlees werd geserveerd op een warmhoudplaat en we werden voorzien van verschillende sausjes, gebakken uien en champignons. Geweldig eten en een geweldige sfeer en bediening, ...heel ontspannen, gastvrij en persoonlijk. Tip! :)

Maandag ben ik gaan sporten, want inmiddels sport ik ook weer in zo'n heuse sportschool van Achmea, voorzien van sauna, zwembad en groepslessen! En ik ben een sportfreak, hou er van om mezelf af te beulen, en dat herinner ik me weer het moment dat ik voet op zo'n apparaat zet. Goed, dat waren weer genoeg updates! Werk, nog meer werk, uitgaan, sport en de liefde. Ik zou nu nog kunnen vertellen over het concert van Mayhem, ware het niet dat ik daar weinig over te melden heb. Dus ik ga deze post afsluiten. Bedtijd. Morgen sta ik voor de laatste keer om fuckin' 06.00 uur naast mijn bed... En daarna, ...nooooooooooooit meer! :)

xxx

ps. Kennen jullie dat, ...dat als je te vaak en te lang Tetris hebt gespeeld, dat je dan tijdens het eten of op het werk ineens van die blokken voor je neus naar beneden ziet komen denderen? Nou, dat heb ik nu dus met baby's! Hele dagen zag ik baby's, kroelde ik baby's, voerde ik fruithapjes aan baby's en struikelde ik over kruipend jong van rechts... En nu zie ik ze overal, ...Marsha's, Anthony's, Daantjes...
Tijd voor wat anders! ;-)