Zomaar!

De tijd is rijp voor een post! Of eigenlijk is de tijd rijp om dit blog weer een nieuw leven in te blazen, ...it's been a while. Want weet je, om te bloggen moet je het idee hebben dat er omtrent jou wat zinnigs te melden valt, of toch in ieder geval leven in de veronderstelling dat jij en je leven enige waarde hebben voor de buitenwereld. En aan die indruk ontbrak het mij de afgelopen tijd. Ik had ineens drie verschillende levens die maar moeizaam met elkaar te verbinden bleken te zijn en waarvan ik er geen één leek te leven: ik had een leven vóór Australië, een leven op weg en een leven ná Australië. Het duurde even om alles in zijn geheel weer een plek te geven, om mezelf een plek terug te geven. Maar inmiddels ben ik dan trots om te mogen verkondigen dat ik mijn leven weer op rails en mijn optimisme hervonden heb: Karin's back.

Eigenlijk is alles buitengewoon dynamisch geweest de afgelopen maanden. De eerste paar weken na mijn thuiskomst heb ik overal en nergens gewerkt. Zo stond ik op een maffe donderdagavond achter de bar van de Irish Pub, kwam ik via het uitzendburau terecht in een tehuis voor volwassen verstandelijk gehandicapten en later, via een ander bureau, op een kinderdagverblijf in Capelle. Ik solliciteerde me rot, maar wilde eigenlijk helemaal nergens werken. Dit resulteerde erin dat ik telkens de boot afhield als een baantje gevaarlijk dichtbij kwam. Ik belandde uiteindelijk via via weer op mijn oude werkstek bij MEE Rotterdam, vond de liefde terug bij Joost en vond op de valreep een leuk huisje in Rotterdam-zuid. Veel mensen zouden nu zeggen: huisje, boompje, beestje: Karin is goed en wel gesetteld en heeft de zaken voor elkaar, zo ik niet! Als je me kent weet je beter.
Goed. Vrienden kwamen en gingen ondertussen, niet al mijn vriendschappen bleken de noodgedwongen "break" van een jaar te hebben doorstaan, andere vriendschappen waren er juist door gesterkt. Hier en daar ging ik uit, bezocht concerten en maakte kleine tripjes. Brussel en Londen zijn aan de orde geweest.
En nu... heb ik mijn baan bij MEE Rotterdam, jeugdzorg- hulpverlening, alweer opgezegd om te gaan studeren. Eind juli stap ik op om begin september te starten met een studie Culturele Antropologie in Utrecht! Soms heeft het gewoon even tijd nodig om te beseffen wat je wel en niet wilt. Al vrij vroeg na mijn terugkeer op de werkvloer realiseerde ik me dat ik nog maar nauwelijks in staat ben om me de problemen van andere mensen aan te trekken, laat staan ze tot mijn verantwoordelijkheid te maken. Tja, dat is wat reizen met mij deed: het maakte me een stukje egoïstischer en hulpverleners dienen niet egoïstisch te zijn! Dus ik besloot om weer iets 100% en alleen voor mezelf te gaan doen. Het roer om, ...dus ik ga weer studeren!
En dat is nog niet alles, ...nee! Joost en ik gaan samenwonen. Binnenkort. Zsm! Oja, en ik dans buik! ;-)
Alles is heerlijk, nu ik weer lekker in mijn vel zit en mezelf weer in alle puurheid gevonden heb!

Fijne vooruitzichten, liefde, vakantie ... de zomer kan nu echt beginnen! <3