Waarvoor eigenlijk?

Joost maakte mij vorige week bekend met een nieuwtje vanuit de astronomie:

"Astronomen van het Nederlands ruimteonderzoeksinstituut SRON hebben delen van het kosmische web ontdekt. Wetenschappers speculeren al jarenlang over het bestaan van een draadachtige structuur van gassen in het heelal. Met behulp van een ruimtetelescoop is het gelukt de verborgen materie vast te leggen."

Weer iets nieuws! Een énorme ontdekking na jarenlang onderzoek, maar slechts een minuscuul stukje van de puzzel.
Alhoewel ik allerminst verstand heb van kosmologie of sterrenkunde vind ik het heelal een buitengewoon fascinerend onderwerp. De enormiteit, de eeuwigheid en oneindigheid en alle mysteries rondom blijven stof tot nadenken geven. Het heelal zou 14 miljard jaar geleden ontstaan zijn, ...plusminus, want we kijken niet op een jaartje. Veel wetenschappers denken dat er voor de zogenaamde oerknal, of de Big Bang, simpelwel niets was, ...geen tijd en geen ruimte, niets. Vreemd, want er moet toch ergens al materiaal en energie bestaan hebben om zo'n oerknal überhaupt in werking te kunnen zetten? Iets kan niet uit niets ontstaan, er moet minimaal iets zijn en dan is er onmogelijk niets meer. Ik vind de betekenis van het woord niets heel moeilijk te bevatten in deze context...
Goed, de aarde ontstond 4,57 miljard jaar geleden volgens mijn meest betrouwbare bronnen en het uiteindelijke aardse leven (organismen) ontstond nog eens een miljard jaartjes later. Verwacht wordt nu dat de aarde over zo'n 5 miljard jaar simpelweg zal vergaan. We zullen opgewarmd worden tot 2000 °C en dat is geen fijn temperatuurtje om in te werken of bij in de tuin te zitten. Het is nog maar de vraag of de mensheid dan elders verder kan broeden, als wij in de eerste plaats dan nog bestaan in onze huidige vorm, want ook alle buitenplaneten zullen tegen die tijd enorm opgewarmd zijn. Waarschijnlijk gaan we gewoon allemaal dood. Weg. Leeg. Niets.
Al google-end stuitte ik op de term multiversum. Deze term verwijst naar het idee of concept dat er naast het zichtbare heelal waar we in leven nog vele, volgens sommigen oneindig veel, andere universa zijn. Kortom: dit zou niet het énige heelal zijn wat er bestaat!
Ik trek op dit punt een aantal conclusies:
- We weten eigenlijk maar heel weinig zeker.
- Begrippen als niets, eeuwig, en oneindig zijn lege, nietszeggende begrippen voor ons, wij kunnen ons weinig voorstellen bij een bestaan zonder tijd en ruimte.
- Het is simpelweg onmogelijk om iets te begrijpen en te doorgronden als je er zelf een mini- mini- miniscuul onderdeeltje van uitmaakt.
- Hoe meer wij te weten komen, hoe meer we ons tevens realiseren dat we eigenlijk helemaal niets weten. Dat is heel algemeen gesteld.

Waar gaat deze post heen? Wat is mijn punt?
Wij, de mens hier op aarde, zijn feitelijk maar heel erg klein. In dat grote heelal, misschien dus slechts één van de oneindige miljarden universa, hebben wij een planeet genaamd aarde. Die naam hebben we trouwens helemaal zelf bedacht. Niemand weet waarom we hier zijn, waarom de mens en de aarde überhaupt ontstaan zijn en waarom juist wij nu hier leven. Logischerwijs bestaat er ook geen eenduidig antwoord op de vraag hoe we ons leven hier invulling moeten geven, wat nu eigenlijk goed en wat kwaad is. Niemand weet het fijne van het grote plan, de zin van ons bestaan, al denken hele groepen wijsneuzen dat ze de wijsheid en zekerheid in pacht hebben aan de hand van verhaaltjes die ze ergens opgepikt hebben. Maar daar kunnen ze ook niks aan doen, de mens wil nu eenmaal graag alles weten, begrijpen en verklaren (en vervolgens beheersen en aanpassen naar eigen gemak), dat zit in de aard van het beestje. En blijkt dit niet te lukken, dan gaan we ons alsnog naar de zelf opgezette "waarheid" gedragen en maken we mensen met een ander idee het leven zo zuur mogelijk. Dictators en machtwellustelingen stonden op, priesters en politiek leiders verkondigen ons de waarheid en besluiten wie tegen wie en waarvoor vecht en niemand hoeft meer voor zichzelf te denken. Alles wordt vandaag de dag beheerst, zowel mens als natuur, niks mag meer zijn zoals het eigenlijk is.
Logisch en natuurlijk is het feit dat systemen zich vormen aan de hand van (nieuwe) omstandigheden, maar sta er eens bij stil. Kijk eens om je heen en bedenk je wat de mens in plusminus een half miljoen jaar tijd aan verandering heeft aangebracht. En nog, want we leven met z'n allen in een inmens gecompliceerde wereld waarin we simpelweg afhankelijk zijn geworden van (nieuwe) wetten, regels en georganiseerde systemen waarin we allemaal noodgedwongen meedraaien, want uiteindelijk is het nog net als toen we apen waren: eten, of gegeten worden.
Uiteindelijk zijn we nog net zo klein als aan het begin van deze post. Nog altijd niets meer dan aardse organismen in dat grote, oneindige heelal waarvan we niet weten waar 't toe dient. Hoe wijs en ontwikkeld we ook zijn, hoe vér we ook denken te zijn, we weten nog steeds helemaal niks en straks versmelten we gewoon lekker met de grote massa. Het maakt allemaal geen ene fuck uit. We zijn uit op vooruitgang, simpelweg omdat we die mogelijkheden zien en omdat we er verslaafd aan zijn geraakt. Vooruitgang is echter tevens achteruitgang en uiteindelijk, zo blijkt, worden wij slachtoffer. Wij kunnen onze aarde wel willen en blijven beheersen, maar evengoed zijn we afhankelijk van de aarde en van alle aardse bronnen. Iets waar men onderdeel van uitmaakt valt nooit 100% te bevatten óf te beheersen.
Bekijk eens wat er eigenlijk voor een chaos ontstaan is: oorlog door de jaren heen, in de hele wereld, duizenden mensen sterven vandaag de dag voor niets, er is depressiviteit, stress, mensen raken op, overspannen, psychisch ziek, moe en/of volledig het spoor bijster. Knettergek worden we met z'n allen, ...en waarvoor eigenlijk? Alles vandaag de dag draait om macht, uiterlijke schijn en materialisme, niet meer om wat echt is. En ondertussen helpen we de aarde met z'n allen naar een vroegtijdig einde toe...

Dit is geen depressieve, pessimistische post, juist allesbehalve dat. Wat ik wil zeggen is: Mensen, later we het toch gewoon leuk maken met elkaar! Laten we plezier maken, gelukkig zijn, genieten van elkaar, van het leven en van onze mooie natuur en laten we vooral stoppen met ons druk maken over al die onbelangrijke zaken die we zelf bedacht en opgezet hebben. Vergeet die stress, het is allemaal heus niet zo belangrijk. Laten we elkaar waarderen en respecteren, leren van elkaar en dankbaar zijn voor het feit dat we hier op aarde mogen zijn. Het enige wat de mensheid namelijk behoort te doen, puur dierlijk, is leven, wij hebben het leven alleen onnodig ingewikkeld gemaakt.